Ба чашни зодрузам хадяе хохй ба табрикот,
Бинех лабхои гарматро ба лабхоям, ки сардастанд.
Зару зевар, тамоми хастии олам бубахшй, лек,
Зи чоми бусаи гармат тамоми узви ман мастанд.
Бароям хадяи арзанда хохй чони чононам,
Бигу «ман дустат дорам» ва бахрам ин кифоят аст.
Бигуйи «зинда хастам бо нафасхои хазини ту»
Тамоми умр аз ту зиндагиям бешикоят аст.
Ба чашни зодрузам хандаатро хадя бинмой,
Биё чоно, биё чоно, ки бе ту пайкарам гамнок.
Зи хурсандй бирезам ашки нокоми ба коми ту,
Сиришкам то бишуяд хасрати норафтаи дар хок.
Тамоми пайкаратро мефишорам бо гаму андух,
Ва шояд аз суруру шодмонй буса хохам кард.
Вале аз хоб мехезам ва хоб аст ин ки мегирям,
Лабонам сарду чашмам ашкборону дилам пурдард.
Пайи панҷаи пайғамбар
-
Пас аз як танаффуси дароз ниҳоят сари ин пешнавис нишастам ва ба гумонам,
онро ба поён расондам дар ин субҳи аҳуроӣ! Дигар моли ман нест, моли
шумост. Хуб ...
4 года назад
Комментариев нет:
Отправить комментарий