Дарег

Агар аз лаъли лабхоят ситонам бусаи гарме,
Хамон дам чони ширин, маргро ман орзу дорам.
Бипушам чашм аз дунё, даруни пилки чашмонам,
Хамон дам руи зебоят ба чашмам ру ба ру дорам.

Чунон лабташна будам, хай давидам суи чохи об,
Ба аксаш руйи ту дидам, нахурдам об, гаштам сер.
Хамон чашмони обият аташ бурданд аз калбам,
Гиристам з-он ки аз кисмат бизода модари ман дер.

Дарего, ман зи кисмат сонитар донистамат, чонам.
Ки дасти ман хамеша кутах аст чун муйи киргунат.
Туро ман хоста, нодида мемирам ба шабхоям,
Кай охир нуш мебахши аз он лабхои гулгунат?