Имшаб зи ситораву мах холист осмон,
Барки чашмони ту дар дили ман чашмак хамезананд.
Бо бусахои гарми ту, ки руйи шунихои ман,
Аз кунчи дилам мухаббатпора мекананд.
Имшаб ситораи манй, гуландоми гулбадан.
Эй осмони дилам, бар заминат як назар намо,
Дасти дуои дилам суйи ту хамеша во,
Эй гулбаданам, ман замини ту, замини ту,
Бишкан фосилаи холии замину само.
Якумр нигораи манй, гуландоми гулбадан.
Дар реги хачри ту метапад мохии дилам,
Шафкат намо чашмаву дарёи умри ман,
Эй оби равони мусаффо зи сохилат бубар,
Ин мохии шайдои шайдоии умри ман.
Дарёи садпораи манй, гуландоми гулбадан.
Эй гулбадан, хораки кисмат насиби мост,
Вах, дер шудаст, ошикии мову ту.
На, на, хануз фурсат аст, бингар, ки зиндаем,
Хатто ба вакти мурданам мекунамат орзу.
Эй бешумораи манй, гуландоми гулбадан!
Пайи панҷаи пайғамбар
-
Пас аз як танаффуси дароз ниҳоят сари ин пешнавис нишастам ва ба гумонам,
онро ба поён расондам дар ин субҳи аҳуроӣ! Дигар моли ман нест, моли
шумост. Хуб ...
4 года назад
Комментариев нет:
Отправить комментарий