Чашми ман роз бигуяд ба лаҳад то ба абад

Шаби қадр асту ба бе қадрии худ месузам,
Андар оташкадаи дарди дили беморам.
Ба даҳан руза гирифтам, ҳама руз аз номат,
Дили ман рузахуре буд, ба номат ёрам.

Дили ман рузахуре буд, ки мехурд ғамат,
Кулчаи руйи ту ифтори лаби хони дигар.
Руйи саччодаи болини дигар, туву валек,
Ба дилам буд зи ту дарду ғаму хуни чигар.

Бари тасбеҳи дигар ҳар буғумат бигшуда,
Дари чаннат зи висолат бари ман мебандй.
То саҳар нолакунон хатм кунам, сураи ишқ,
Зи манат дур вале, бо дигаре пайвандй.

Синаат гарм шавад з-оташи шавқаш ба висол,
Синаам ғулғулаи марг кунад, з-ин шабҳо.
Руйи бистар, ки маро хори биёбоне ҳаст,
Бе ту танҳо, бе ту танҳо, тани танҳо, танҳо.

Шукри ин ғам, ки пур аст хони дилам аз дардат,
Агар ин нест, маро хуни дилам зардоб аст.
Сурхии руйи манат хуни дили абгорам,
В-агаре не, раги ман чуйи тари мурдоб аст.

Дили ман зинда аз он аст, ки дорад ғами ту,
Ба чунин маргии бемаргии ишқободам.
Ба ту васлу ба худам ҳачр ҳаме хоҳонам,
Гарчй ғам кушт маро, бемаҳалии шодам.

Чашми ман роз бигуяд ба лаҳад то ба абад,
Чашми ту духта бар санги мазорам резад.
Чак-чаки абри намат аз дили пурдарду ғамат,
Ба кафи барги гули руйи кафам овезад.

Эй ачаб, қадри маро қадр накардй шаби қадр,
Ашкрезон сари қабрам ту бидонй қадрам.
То замон зинда будам, мисли ту шабҳои дароз,
Ашк бар болини ман менашикаст он сабрам.

27-умин рузи аввалмоҳи фасли пойиз, соли 2008, Хучанд. соати 24:09

Бихишт бо туст, накуст

Аз хиёбони дилам гузар мекардй,
Истчароғи сурхи дилам нодидй.
Нозирраҳи қалби ман зад уштак,
Мошинсавор, садои дилам нашанидй.

Ин кудаки лолои дилам дар раҳ,
Дар зери чархи орзуи ту монд.
Бар чойи ҳарфҳои бусаи лабат,
Ҳасратнома зи сақфи лаҳад мехонд.

Афтидаам чу ашк дар зери пойат,
Мижгонаки тақдир ба ҳам чун омад,
Бардор ба руйи кафу в-он гаҳ бин,
Аз дил ба чашм нишони хун омад.

Гар хилқати ман зи Худо ин бошад,
Танҳо ғами ту хурдану бе ту мурдан.
Андар талоши рузгор ризоям ман,
Ин дард ба зери хоки сардам бурдан.

Бифристодаам паёмаки тилфунй,
Дар нимашабй зи бехобиву дард.
Хомуш тилфуни туву то субҳ,
Бедор ману сабурии ин дили мард.

Ин дил агар номард будй зи азал,
Дар худ намегузошт, дарди покат,
Ин лаб агар вафо намедошт, он гоҳ,
Буса намезадам ба нақши хокат

Ин чашм агар ғуруру худбинй буд,
Ман сояи ту зи маҳтоб намепурсидам,
Аз тахти каёнии ғурури мардй,
Поён шуда, пойи ту намебусидам.

Ин даст агар шохаи кавире буд,
Андар камарат камарбанд намешуд.
Ин шеъри ман агар фарти ҳақорат буд,
Бар ошиқон «Китоби савганд» намешуд.

Ин сина агар санги дуруғе буд,
Дар лобалои синаат намемондам.
Шабҳо ба чойи дарси муаллими физик,
Байтҳои абруйи ту намехондам.

Ин тан агар ниҳоли бесамар будй,
Аз нахли муҳаббатат пайванд намедодам.
Бо он ҳама ноаҳливу беаҳдй-т,
Аз сарнавишти талхам шодам.

Сад шукр, ки дарди ту андар дил,
Маскан гирифтааст, чу мурғи ваҳшй.
Тарсам, ки зи ман рамидаву рузе,
Гардад ҳавоиву ҳамахоҳу фаҳшй.

Ин дам, ки бо туам имшаби бедорй
Бемарг бимирамат ба пеши пойат
Гар рузи ҳашр бе ту ба чаннат бошам,
Ман рад кунаму шавам ба даъвоят.

Аз муаллиф:
Уштакро ба чойи ҳуштак ба кор бурдам, аз хонанда пузиш мехоҳам.

Хучанд, пойизфасли соли 2008 24-уми септомбир. соати 20:48

Боз баъди чурм суйи киблаам

Эй худо маъзур дорй бандаро,
Бандаи олудаву шармандаро,
То бигуям, ин ки ҳаққи ошиқй
Додай бар ман, ки бошам лоиқе.
Ин даруни синаи холии ман,
Байтҳои одиву олии ман
Бо зуҳури дарди ишқам тавъам аст,
Дар вучудам нест чизе, чуз ғам аст.
Андар оғуши сапеде гарм шуд,
Ҳастии шахшули хокам нарм шуд,
Ин гунаҳ буд, ки варо чун русияҳ,
Кардамаш андар ҳузури шеду маҳ,
Гоҳ масти бусае гаштам чунон,
Гоҳ масти синае гаштам дамон,
Гоҳ андар лобалои ғабғабаш,
Бурдамаш то субҳ уро дар шабаш.
Маст кардам, бо нигоҳи чодуям,
То нишондам сода пеши зонуям,
Гиря кард аз ман, ки он рузе ба баъд,
Мешавад дар ҳачр якумре чу раъд.
Чун яке дигар ба пешам дидамаш,
Лаҳни шевояш ба дил бишнидамаш.
Боз рафтам зулфи у дар каф ба васл,
Васл бошад шаҳдро аз асл, асл.
Синаам бар синааш мемондаме,
Бо лабонам дар лабонаш хондаме:
К-у ба мисли ман ҳамин минвол аст,
Ошиқи зору забуну лол аст.
Эй худоё, гар ба рузи ибтидо,
Шаҳди васл аз чониби ту бехато,
Талх мешуд, шур мебуд, банда низ,
Дурй мечустам мани оганда низ.
Кош рузи аҳдҳои аввалин,
Бар канори дузахам кардй қарин.
Кош нодида чу аҳли дузахй,
Сузад андомам чу лахти барзахе.
Кошки ин лаззати дунёи дард,
Менадидам ҳамчу осй дарди мард.
Андаруни соғарам шаҳду шакар,
Рехтиву боз мегуй ҳазар,
Офаридй чун фаришта духтарон,
Барқи чашмошон зиёд аз ахтарон.
Пеши чашмам чилва дода боз, боз,
Наҳй медорй, ки фосила бисоз.
Эй, худо омурз ин густохиям,
Сабз кун, нахли чавонй шохиям.
Ман ризо будам, ки рузи ибтидо.
Андар оташ муғриқам кардй маро.
Ин манам олудаи оғушҳо.
Буса аз лаб, рую мую гушҳо.
Бедареғ бистондаам, бо шавқу шур,
Аз лабонаш бусаҳои доғу чур.
Ин манам иқрори он ки бегунаҳ,
Зистан натвонам ин дам бефараҳ.
Бо вучудам, тавба кардам, дарднок,
Боз баъди тавба суйи чурму хок.
Баъди тавба боз меғутам ба гил.
Боз мепечам бари фармони дил.
Боз шаҳди бусаҳо дорад лабам,
Боз бе дилбар набошад як шабам.
Боз баъди чурм суйи қиблаам,
Ашкҳо чорй чу руду дачлаам.
Ҳар кй ҳастам, ҳар чй ҳастам, бандаам.
Бандаи олудаву огандаам.

23.09.2008, Хучанд соати 10:23

Бар мастии ман гарм бизан мастии худро

Борони баҳорам, ки резам сару руят,
Тақдис макун, ки маро боз бидорй.
Кушиш макун, ки маро аз хеш намой,
Танҳо зи манат сер бикун ташнагии хеш,
Бишкан шикани тамузи армонии дарвеш.

Хуршеди баҳорам, бизанам панчаи муят
Гоҳе қафаси синаи ту гарм намоям.
В-онгоҳ ту бехуду мастона биларзй
Дар тангии оғуши манат, андар сипосҳо
Бо хоҳишу завқу бо илтимосҳо.

Исён намо дар ҳалқаи оғуши пур аз меҳр,
Ман меравам аз замини пурмеҳри дили ту.
Ман човидона меравам аз обу гили ту.
Ин дам, ки бо туям, бишкан хумори хеш
Аз бусаву оғуши шамсинбаҳори хеш

То ҳаст маро будани нуронии шедй,
Гармии маро гир ба оғуши сапедат
Шабҳо дар интизории субҳи сафобахш
Оғуш кушо, гарм бикун ҳастии худро,
Бар мастии ман гарм бизан мастии худро.

Хуршеди баҳорам, ки қариб аст ғурубам.
Аз ман марав, ки туро фурсат андак аст.
Дар шаршараи муйи ту шуям бадани хеш.
Ин дам ғуруб аст, ғуруб аст, бароям.
Фардо ба тулуъи нав ҳаргиз наоям.

Хучанд. 18.09.2008. соати 09:00

Гиря кун, бар сарнавиштам гиря кун

Сар ба китфам мону имшаб ҳой-ҳой,
Бар қасоси сарнавиштам гиря кун.
Дар китоби бусаҳои руйи ту,
Бо лабонам нонавиштам, гиря кун.

Панчаам дорад навозиш муйи ту,
Ҳамчавори боди нарми тирамаҳ.
Во дареғо, аз баҳорам дер шуд,
То шукуфад бусагулҳо бофараҳ.

Пайкаратро бо шароби ноби чашм,
Ҳамчу бороне бишуям, гирябор
Андарун соғари андуҳи ман,
Боқй мон то рузи маргам дурдвор.

Ман зи руйи ашки шурат бедареғ,
Буса мегирам, ки омезад ба ҳам.
Ашки шуру талхи мо дар бусагоҳ,
Мисли мо ҳаққо, биёмезад ба ҳам.

То ба вақти субҳидам дар бистарам,
Каъбае оғуш кардам, бениёз,
Субҳро мафрист бар дунболи шаб,
Эй худоё, имшабам бодо дароз.

Гиря кун, бар сарнавиштам гиря кун,
Гиря кун, бар сарнавиштат гиря кун.
Чун гурезон омадй аз дузахат,
Андар оғуши биҳиштат гиря кун.

Ҳай биҳишти нақд имшаб баҳри мо,
Баъди чандин солҳоям даст дод,
Гиря кун, то ман бигирям шукрия,
Чун туеро бар мани сармаст дод.

Метаровад аз лаби мо шаҳди васл,
Метаровад аз лаби мо шури ашк.
Дастҳомон сахт печида ба ҳам,
Орй аз кизбу нафиру буғзу рашк.

Дар баёзи гарданат имзои лаб,
Мениҳам чун соядасти шоире.
Дар китоби қалби ман имзо бимон,
Ҳамчу мухлисҳои масти шоире.

Боз кун, ин бандари бахту умед,
То қаиқронй кунам сармасту шур,
То ки армонам ба мисли қалби ман,
Норизо монад чун гул дар хоки гур.

03.09.2008. соати 23:13, Хучанд.