Эй Шарқ!
Эй милодгоҳи Офтоб!
Эй миодгоҳи дилбарон!
Эй бӯсагоҳи аввалини ман!
Инак, зи дуриҳои дур,
З-оғӯши сарди барфрези Ғарб.
Андар нигоҳи нилии дӯшизагони лоаҷам,
Ман ёд мекунам
Он дидаҳои ҳавасолудаи пурбӯсахоҳи ёр,
Дар зери боғи нор,
Дар шав-шави дӯшидани бӯзҳои кӯҳият.
Дар кӯчаҳои сард,
Инак сукути пиразани масту лоғаре,
Дар даст шишае,
Ба решаи ақлаш зада мастона тешае,
Ғалтида,
Нимахоб дар гувдоли қади кӯчае,
Пасту ҳазин замзама дар лабони парсинбастааш,
Инак,
Ман ёд мекунам,
Ёди зани деҳотии тасбеҳбадасте,
Дар ҷонамози ишқ,
Бо дидаҳои чор,
Дар роҳи шавҳараш.
Шарқ, эй модари замин!
Эй модари азиз!
Эй кош, даруни соғари ин зани ниммаст тасбеҳат,
Мастона бирақсад,.
Аз мастии иффати покат занони Ғарб,
Махмуртар зи пештар шуда, дар пеши пойи ту,
Сад саҷда ҳамекард.
Олмон, Франкфурт на-Майне, 2 феброри соли 2011
Комментариев нет:
Отправить комментарий