Сеҳри чашм

Надонистам, ки чашмам сеҳр дорад,

Надонистам, ки қалбам меҳр дорад.

Гумон кардам дурушту сахтҷонам,

Валекин табъи нозук қаҳр дорад.

Надонистам, ки гул аз ман дурушт аст.

Надонистам, ки гул бе хор набвад.

Сиришки чашми ман-нақдинам умр,

Бирафту дар ягон бозор набвад.

Гумон кардам, ки ҳусн аз ҳад фузунам,

Дар охир дидамам ҳуснам фузун нест.

Худо сеҳре ба чашми ман ниҳода,

На сеҳре он чӣ мегӯи чунон нест.

Ҳамон сеҳр аст, ки алфози қалбам,

Бурун ояд зи роҳи мардуми чашм.

Ҳазорон дилбарон гар толиби ман,

На бар ҳуснам, ки бал бар қулзуми чашм.

Агар ошиқсарои ринду мастам,

Агар дар шеър бӯсидам лаби ёр.

Гуноҳам нест, тақсиро, бубахшо,

Гуноҳи поки ман, ин чашми бедор.

Агар то шеъри ман мастур буд ишқ,

Дило, ман фош мегӯям ба роҳам

Гуноҳи чашми бедори ман аст ин,

Гуноҳам нест, ҳошо бегуноҳам

28-ум рӯзи моҳи мойи соли 2011, Исфара-Хуҷанд