Агар даъво кунӣ, ки туро аз ёд бурдаам ман,
Бидон ки фаромуширо фаромӯш кардаам.
Масти атри ёдат ҳама ҷо гаштаам ин ки,
Чун замоне ҷуръае аз лаби ту нӯш кардаам.
Имрӯз ситораро боз фиреб додам, ки рӯз аст,
ӯ низ ғафлатзада чеҳра ба ман намоён кард.
Аз васли ману ситора хуршеди баҳор,
Як шӯру валавала бапой дар ҷаҳон кард.
Хуршед, ки даъвии ишқам буд, аз рӯйи ҳасад,
Сияҳчодари абри баҳор ба рӯяш кашид.
Ин боди сабо ба беди маҷнуни қади роҳ,
Аз рӯйи ситам шона ба гесӯяш кашид.
Субҳи 1 октубари хазонаи соли 2010, соати 06:40, Чоркӯҳи Исфарамарз, ки дар оғӯши хазони пойиз аст.
Сообщения
5 лет назад
2 комментария:
Дуруд
Оли буд дустам."Фаромуширо фаромуш кардам", бах-бах, лаззати вофир бурдам. Даст марезод..ferdoo
Привет! у вас есть замечательный блог! Я рад посетить здесь!
Отправить комментарий