Манзумаи дил

Розҳоро бишканондй бедареғ,
Андаруни синаҳои гармчуш.
Бусаҳоро рехтй бо майли том,
Дар лабони оташини пурхуруш.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Дилбаре аз раҳ зада, дар қадди раҳ,
Андар оғушам намудй чойи у.
Бусаи гарме ба ман доду гирифт,
Ин дилам, ки гаштаас(т) маъвои у.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Чун чароғи сурх андар ғабғабаш,
Изҳои бусаам рахшандаанд.
Дар баёзи гардану дар китфи у,
Рахнаҳои шарми ман тобандаанд.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Шомҳо, ки субҳро ба теғи чашм,
Дар сари болин шаҳидаш кардаем.
Рузи дафнаш чойи мотам дар висол,
Ханда кардемаш, чу идаш кардаем.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Дар гудози бистар аз шавқи висол,
Қолабамаро рехтам дар соғарат.
Баъди андак Суннатии дигаре,
Боз ояд, то биёяд боварат.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Шоми зебои Хучанд, 18 жюни соли 2009, соати 20:39