Катибаи рӯйи барги гул

Якеро дуст медорам, вале у
Дигарро дуст медорад, ачаб нест.
Дигар ҳам дигареро мепарастад,
Ки фарқи мо ҳама чуз як вачаб нест.

Ту бар у мемириву ман бароят,
Аз ин пас дарди ту монои ман аст.
Китоби чашми ман ҳар лаҳза бинй,
Ки бешак он замон хонои ман аст.

Ба барги ғунчаи дар синаи чап,
Навиштам, ки туро ман дуст дорам.
Ва ин гулғунчаро дар зери поят,
Фишондам, то дар олам бошй ёрам.

Ба руйи сафҳаи нилгунии шаб,
Чу нақши бусаҳо истораҳо рехт.
Ба китфи маҳ чу ман истораи шаб.
Ба хоҳишҳои лабҳояш даровехт.

Бизад зону чу ман дар пеши пояш,
Фишонд ашкаш бар руйи кафши маҳтоб.
Миёни синааш гулҳои буса,
Шукуфта андарин шабҳои бехоб.

Якеро дуст медорам, вале у
Дигарро мепарастад, ҳамчу маъбуд.
Ки қонуни муҳаббат з-ибтидояш,
Чунин ҳасту чунин бошад, чунин буд.

Ба барги гул ба хуни дил навиштам,
Туро ман дуст дорам, булбули ман.
Вале гулро ба пеши пойи дигар,
Фишондй бо муҳаббат, чун дили ман.

27 жюни соли 2009, Хучанди зебоям, ки масти оғуши иди Ваҳдат аст. соати 11:24

Манзумаи дил

Розҳоро бишканондй бедареғ,
Андаруни синаҳои гармчуш.
Бусаҳоро рехтй бо майли том,
Дар лабони оташини пурхуруш.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Дилбаре аз раҳ зада, дар қадди раҳ,
Андар оғушам намудй чойи у.
Бусаи гарме ба ман доду гирифт,
Ин дилам, ки гаштаас(т) маъвои у.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Чун чароғи сурх андар ғабғабаш,
Изҳои бусаам рахшандаанд.
Дар баёзи гардану дар китфи у,
Рахнаҳои шарми ман тобандаанд.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Шомҳо, ки субҳро ба теғи чашм,
Дар сари болин шаҳидаш кардаем.
Рузи дафнаш чойи мотам дар висол,
Ханда кардемаш, чу идаш кардаем.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Дар гудози бистар аз шавқи висол,
Қолабамаро рехтам дар соғарат.
Баъди андак Суннатии дигаре,
Боз ояд, то биёяд боварат.
Эй дилам, эй тифли оташбози ман!
Дар ғамам афгору ғурбатсози ман!

Шоми зебои Хучанд, 18 жюни соли 2009, соати 20:39

Бигзор ҳаёти ман зи баъдам…

Ошуби дилам, бубахш имруз,
Аз рози дилам, ки дер гуфтам.
Бар чашми сиёҳи оҳувонат,
Ногуфта, вале, ки шеър гуфтам.

Дар чашми сиёҳи бемухотаб,
Бе ҳарф, вале хитоб кардам.
Ман зиндагиям кунун, ки алъон,
Бо ишқи ту чун китоб кардам.

Ин сактаи дил, ки руз ё шаб,
Монад зи тапиши бедирангаш.
Бо ғуссаву сад ҳазор гиря,
Чоям бидиҳад зи хоки тангаш.

Ман мераваму дилам, ки бо ту,
Монад ба ҳамешагӣ, ба танҳо.
З-ин ру, ки бидидаам зи чашмат,
Такрори ҳаёти хештанро.

Бигзор ҳаёти ман зи баъдам,
Дар синаи гарми ту бимонад.
Аз он чи надидаму надидам,
Бигзор чу шарми ту бимонад.

Танҳо ки шудӣ, бипурс в-он гаҳ,
Як бусаи гарми ман зи лабҳо-т.
В-он гаҳ, ки шудӣ бипурс фавран,
Оғуши манат ба тарфи шабҳо-т.

Ҳар гаҳ ки ба ғам бупечӣ, чоно,
Печидани ман ба ёд овар.
Дар синаву мую чашму лабҳо-т,
Чушидани ман ба ёд овар.

Хучанд, 17.06.2009, соати 21:47

Суроғи чашми ту дар чашма чустам

Ба марги офтоби зиндагонй,
Бигиряд абрҳои чашми мастам.
Ба ишқи рафтаи номурдаи ман,
Вафодорам, вафодорам, ки ҳастам.

Сарам дар остони пурчалолат,
Ба меҳру бо муҳаббат чун бимонам.
Зи гашти мурчаҳои остонат,
Нишони дустдориро бихонам.

Туро чуз ман ҳазорон ошиқон аст,
Вале чун ман гадоеро ба-д-ин роҳ.
Намебинй, намедонй, наёбй,
В-агар ёбй, надорад чун мане оҳ.

Нишони ғабғабат чустам зи хуршед,
Суроғи чашми ту дар чашма чустам.
Назокатҳои ту аз барги ҳар гул,
Бичустам, он чунон чун гул бирустам.

Ба ёди он шаби гулгуннисорат,
Бишуд гулгункафан умри чавонй.
Зи баъди бусаҳои умрбахшат,
Бикуштй ормони осмонй.

Туро чустам даруни хештан ҳам,
Ки сар то по ту будй, ман набудам.
Вале ман ку, дар ин ҳавлу дар ин қавл?
Даруну беруни ин тан набудам.

Мани гумкардахешат ин замон, ки,
Туро кобам, аё гумгаштапайдо!
Ки ҳар чй дидаам, руйи ту дидам,
Вале ман ку, дар ин ойинаи мо?

Гармофасли Хучанди азизам, 16-ми жюни соли 2009. соати 17:47

Хуршедаму боронаму сабзаи пои туам

Кош абр шавам бар сару руят резам.
Чун сабза шавам аз таги поят хезам.
Хуршед шавам, панча занам бар муят,
Бо ту ҳама чиз, бе ту вале ночизам.

Чун абри баҳор буса зи лабҳои тарат.
Чун сабза тамошои қаду душ барат,
Хуршедсифат миёни ду синаи ту,
Ғута бизанам, гарм кунам, болу парат.

Ин абри баҳор ашки саропои ман аст.
Чун сабза бе зери по абад чои ман аст
Хуршед чу ман тоқаву танҳо сузон,
Дар оташи худ сухта бар чои ман аст.

Ин абр чу ман сачда ба поят бикунад.
Ин сабза чу ман фақат дуоят бикунад.
Хуршед намози руз то бегоҳии шом,
Ҳар лаҳза савоби худ фидоят бикунад.

Чун абр дилам ба по-т бориданй шуд.
Андар қадамат чу сабза нолиданй шуд.
Аз сухтану бохта бигдохтанам,
Хуршеди дилам баро-т навдиданй шуд.

9-ум рузи аввалмоҳи гармофасли соли 2009, соати 14:56, Хучанд