Бимирам гар, зи баъди мурдани ман

Чй мехоҳй аё яғмогари қалбам?
Надидй ашки марди ошиқи роз
Накардам ман гуноҳе лек чун осй,
Ба пеши по-т зону мезанам боз.

Ту воқеан надидй ашки марде,
Ки у аз дил чаконад қатраи умр.
На аз чашмаш чакон аст оби дида,
Кам андар кам шавад з-у баҳраи умр.

Китобе менависам дар китобе,
Ба васфи чашми обии гуландом.
Ки у аз баҳри ман боре ва боре,
Нарезондаст ашки бесаранчом.

Худоё, муғчаам з-он нури чашмат,
Тачовуз гашт аммо, бехабар ту.
Гуландомам, биёву даст монам,
Ба руйи синаи сузону бозу.

Агар дастат ба руйи синаам шуд,
Бимирам зор андар пеши поят.
Агар суйи биҳиштам раҳнамунам,
Бигирам дасти поки бебаҳоят.

Ки бе ту чаннатам баҳрам чу дузах,
Намедонй? Бидон, бе ту нахоҳам.
Ки тахту бахти бе ту будани ман,
Фиғону нолаву ғам, дарду оҳам.

Чи мехоҳй аё яғмогари қалбам?
Ба пеши по-т зону мезанам боз.
Бимирам гар, зи баъди мурдани ман,
Зи ишқи бебарорам қиссае соз.

Зи баъди мурдани ман нолаҳо кун,
Ба ҳар сангу дарахту ҳам касу хас,
Зи ишқи бебарорам қиссаҳо кун.
Ба сузу бо пушаймонй аз он пас.