Туро нодида мемирам

Туро нодида мемирам,
Гулат ночида мемирам.
Садои пои маргу бахту иқболу накуиву бадиву сарду ҳам гармй,
Шунида қисса-қисса, ҳисса-ҳисса,
Валекин, таппиши қалбат,
Ба руйи синаат сар монда аз мастй,
Чунон нашнида мемирам.

Ту дурй аз ману бо ёдҳоят наздикам то як мисоли муйи шабгунат,
Чунон ки андаруни пилки чашмонам,
Ба ту шаҳбистаре танҳо барои ту, барои ту,
Ва он чо руйи дастони латифу домани поки афифи ту,
Намози ишқ мехонам, намози шукр.
Агар ин даҳр ношукриву бемеҳриву бадъаҳдист,
Ба ин ҳам шукр, ки ёдат ба ман монда,
Зи ту болида мемирам.

Намози ишқ мехонам, сарам дар сачдагоҳи ғабғабу ин синаи чун булури ту,
Дуои боқии умрат, агарчанде дигар занчир андар пойи ту баста,
Мани хаста,
Мани нолону бе ту паршикаста,
Зи ғам нолида мемирам.

Ба баҳру шаршари муят,
Шино созад саропо панчаҳои ман,
Билағзад дар ду китфонат,
Адубишкаста бозувони дасту ламсҳои бусаи гармам,
Ба руйи чеҳраат молам,
Нигоҳи нарму чашми пур зи озармам.
Агар вақти видоъи охирини ин даму анфоси ман бошад,
Агар шарт аст, бусидан зи санги асвади поки муқаддас,
Ва андар лобалои ҳарби чону марг
Ман он чо зери нақши пои ту чашмони худ молида мемирам.
Туро нодида мемирам!
Гулат ночида мемирам!