Ниёиш

Манзумаи зерро ҳануз дар синфи 11 мехондам, ба ёди дилбари айёми бачагиам бахшида будам. Он замон айёми пахтачинй буду мо толибилмони мактаби миёнаро соли 1993 ба деҳаи Ошобаи ноҳияи Ашт бурда буданд. Ин сатрҳои давраи наврасй дар чуяҳои пахта эчод шуда буданд. Бисёр хостам, ки ин шеърро аз қатори эчодиётам лағв созам, аммо чй кунам, ки чун хуноба аз дилам чакидааст. Бароям азизу муқаддас аст, ҳарчанд содда аст.

Эй носипос, эй носипос.
Дорам ба ту як илтимос.
Ишқам ба зери по макун,
Гар аз Худо дорй ҳарос.

Бо сад карашма як замон.
Бурдй дилам аз чону чон.
Аммо ба ёди дигаре,
Кардй варо бехонумон.

Дар ваъдаҳо хандиданат.
Дуздида руям диданат.
Кардам хаёли ошиқи,
Он гаҳ зи ман шармиданат.

Гуфтам ба дил «эй чони ман,
Ҳам аввалу сомони ман».
Ҳайҳот, ки рафтй зи ман,
Эй махзани армони ман!

Акнун русуми ошиқон,
Аз баҳри молу пул шуда.
Бечора мискин ошиқе,
Пажмурда ҳамчун гул шуда.

Оғуши гарми бедилон,
Пазмони ишқу зери нанг.
К-имруза ишқу ошиқй,
Баҳри пулу фирузасанг.

Октябри соли 1993. нохияи Ашт