Аз ваҳшати ман марг мемирад

Намедонам, ки имшаб сар ба болин монда фардо зинда бархезам.
Намедонам, ки фардо боз ҳамчун гул ба рую му-т овезам.

Агар донам, ки руйи шонаҳои ту зи баъди ман саре дигар,
Зи лаззат хам шавад, аз қалб дурди хунбаҳои рашк мерезам.

Агар донам, ки фардо марг оғуши латифашро бароям боз медорад,
Кунун чун зиндаам, дар лобалои синаат бар марг бистезам.

Намемирам, намемирам, ки худ аз ваҳшати ман марг мемирад,
Биё чоно, маро пинҳон намо, дар бистарат, ки бар ту омезам.

Ба руйи бистари ман моҳ чашмашро ҳавасмандона медузад,
Ба чуз ту, чуз нигоҳу синаи гарму лабони ту ба парҳезам.

Хучанд, 24-уми октубари хазонфасли соли 2008.