Начво

Дуст дорам чак-чаки борониро,
К-андарон пинҳон намоям ашки худ.
Дуст дорам ин шаби ялдои пок,
Ҳамчунон к-асрори ман пинҳон намуд.

Бо забон гуфтан наметонй, ки ту,
Дуст медорй маро аз чону чон.
Бахш бар ман ин забони шаккарин-т,
То ба чойи ту бигуям он замон.*

Аз нафасҳои бароварди ту ман,
Бар машомам мекашам бо оҳи гарм.
Бар сари китфам сари зулфайни ту,
Мезанад силии буса нарм-нарм.

Ин ки набзи синаам дар синаат,
Зиндае дар ишқ аҳдофй шуда.
Баъд аз ин санги даруни синаам,
Бар малоик ҳачри таввофй шуда.

Мефишонй оташе аз синаат,
Дар намози ишқ руйи бистарам.
Баъди ин аз осмон Чибрили меҳр,
Мезанад буса ба ду чашми тарам.

Дуст дорам чак-чаки борониро,
Бистари мо дар булури абрҳо.
Мешавад пинҳон даруни хоки нарм,
Ашкҳои мо ба фармони Худо.

*Аз ин байти Камолиддин Биной бурдам:
"Забони ёри ман туркиву ман туркй намедонам,
Худоё кош мебудй забонаш дар даҳони ман."

26-ум рузи аввалмоҳи соли 2009-и дайфасл, соати 21:35, Хучанд.

Бусаи худой

Агар зан-модари дунёву қонун,
Чаро ман дусташ аз чон надорам?
Кй медонад, худо ҳам буса дорад?
Чаро ин бусаро бар зан наёрам?

Фалакро то малак хоҳиш кунам ман,
Ду гесуяш бибардоранд як суй.
Замоне ки баногушаш бибусам,
Биёвезанд зангула бар он муй.

Биҳишти адн пеши ман биёяд,
Агар оғуши зан дар у набошад.
Зи дузах бештар нашморамаш ман,
Бароям ин инчунин бегона бошад.

Ба руйи қабзаи барфи сапеде,
Талаб дорам гули сурхи баҳорй.
Дар ин айёми бебарқиву бе гоз,
Биёвар гармоғуши хуморй.

Биёвар рушании чашми покат,
Ба руйи бистарам, ки ҳар шаби тор,
Тачовуз мешавад аз чашми моҳе,
Дили бемору абгору талабгор.

Фалакро то малак хоҳиш кунам ман,
Барои лаззати лабҳои Яздон.
Ичозат аз лаби ту баргирифта,
Занам буса дар ин шабҳои зулмон.

18 жонюр соли 2009. Хучанд, соати 15:42

Дипломи мактаби ишқ

Андар дили шаб, дар дили роёнаи хеш
Фарёд кунам аз дили девонаи хеш.
То гуши кари файлаку сомонаи* ман,
Розе бизанам дар бари сомонаи хеш.

Эй дилбари ман магар ту ҳар руз аз ин,
Туфони дилам линк зада дарди маро,
Хондй магаро утоқи интер-кафе?*
Ин сафҳаи сабзу* чеҳраи зарди маро?

Шояд, ки сари линк задан аз чашмат,
Мерехт гуҳар ба руйи нармафзоят*.
Шояд, ки ба зоҳират бихандиву валек,
Дилреш бихезй, биравй аз чоят.

Оваҳ, ки зи зиндагиям ниме бигузашт,
Дар муйи сарам барф ҳаме борида.
Дар сафҳаи сабзи ман хазони ғами ту,
Чун ғунча шукуфону дилам ғам дида.

Дар мактаби ишқи ту ҳанузам талаба,
Аз ҳарфи муҳаббат бикунам пур дафтар.
Ҳайфо, ки баҳои ман ба ду ё ки ба ба панч,
Арзиш надорад, чу хасе, чону чигар!

Чун нест зи шаш солагй ин мактаби ишқ,
Не, хатм шавад ба тули ба даҳ соли расо.
Ин мактаби ишқ хондем ману ту,
Диплом диҳад ба вақти маргам, ки басо.

* Ишора ба вожаи сайт
* Шакли интернет-каферо бо тақозои вазн «интер-кафе» гуфтем (узр аз хонанда Н.С)
* Манзур сафҳаи сабзи «Туфони ишқ»
* Мишкаи ройона

7 жонюр, Хучанди нозанин, ки дар фасли дай бо мушкилоти бебарқиву бегазй муштугиребон аст.

Гуноҳи наку

Гар хатоям шоми некуе ба шавқ,
Чун ғуруби офтобе китфи куҳ.
Менишинам дар сари роҳат ба меҳр,
Интизоре дар тулуъи бо шукуҳ.

Эй хато кардй, ки имшаб бо манй,
Зинда бодо, ин хатои қисматам.
Ин хатои сарнавишту ҳадяааш,
Дар ду дунё обруву исматам.

Дар ҳузури ҳизби инсонии ман,
Бегуноҳй чурми нобахшиданист.
Бар хатои муйи ту печидаам,
Ин дилам андар хатоят монданист.

Гар маро бо иттиҳоми меҳри ман,
Боз чун парванда кардй, офарин
Ин гуноҳи ман, ки аз чону дилам,
Дусттар дорам туро, эй нозанин.

Интизори авф кардан бо нигоҳ,
Интизори лутфи гарди пойи ту.
То нишинад руйи чашмонам чу барф,
То бидонам лаҳзае начвойи ту.

Ман хато з-он мекунам, ки аз малак,
Берун аз руйихати эшон шавам.
Ман хато з-он мекунам, чун ошиқе,
Гоҳ хандон, гоҳ-гаҳ нолон шавам.

Чун шавам нолон бидонам, дарди ишқ,
Чун шавам нолон бидонам, чурми хеш.
Ҳар қадар ғутам ба лойи сарди чурм,
Он қадар, ки соф созам қалби реш.

Аз таҳочуми савоби пурриё,
Ман панаҳ бурдам ба оғушат ба дард.
Дар паноҳи муйҳои мушкинат,
Ман гуноҳи нек кардам ҳамчу мард.

То ту бигрезам зи ғасби ҳар савоб,
Хешро дар хешият андохтам.
Ман зи шаҳри ҳар савоби пурриё,
То тавонистам ба суят тохтам.

Бар ту печидам чунон, ки пургунаҳ,
То напечад бар танам пайки савоб.
Муғриқи сад бусаат, ки з-ин ба баъд,
Некй нокарда биандозам ба об.

5-уми жонюри соли 2009. Хучанд, соати 01:45. Дар дили шаб, ки ангуштҳоям руйи ҳарфтугмаҳои ройона гуноҳи наку содир мекарданд.

Пойи атри муйи ту

Ман ба руйи бистарат гулҳои орзуи худ,
Монда будам, зери болин, ҳини бусобуси мо.
Моҳ диду чашмаки истораҳои бешумор,
Он замон, ки настаранҳо гашта дар побуси мо.

Қалби ту чуз орзуи мондани ман бо ту буд,
Чун надидй орзугулҳои ман дар болинат.
Чашмҳои роздору соғарини обият,
Менадид аз олами ботини ман дар ботинат.

Чашмҳои роздору соғарини обият,
Духта дар чашму лабҳоям ба такрорй буданд.
Дастаи гул зери болинат надиданд, осафо,
Лағжиши тан, лағжиши лаб ҳамчунон корй буданд.

Ман ба ишқи поки ту имон ҳамеорам, дило,
Лек туву васлу оғушу канору буса буд.
Дар лабат бишкуфта гулҳои шароби васли ман,
Дар дили ман аз чудой чилду томи қисса буд.

Рехта бар соғарат арзону бедарду дареғ.
Нуш бодат, ин шароби васли ман, ки имшабат
Руйи абри бистари ту ҳамчу абри навбаҳор,
Руйи гулҳои муҳаббат рехтандй аз табат.

Панчаат дар баҳри қиргуни сиёҳи муйи ман,
Бо талотуми дили ман ошно гаштанд шаб.
Кош ин шаб то абад бошад, на рузу офтоб,
Кош монам бо ту андармони васлу тобу таб.

Чашмҳои роздору соғарини обият,
Бар ману бар сақфи кошинкории хона-т буданд.
Оби чашми моҳу истора ба сақфи осмон,
Хунчакон мерехту ҳамсони паймонат буданд.

Ман ба руйи бистарат гулҳои орзуи худ,
Монда будам, солиён бигзаштаву пажмурда шуд.
То ҳанузам пойи атри муйи ту дар китфи ман,
Роҳ мегардад, ба пояш кафши меҳрам хурда шуд.

3 жонюри соли 2009, Хучанд, соати 12:23