Дардномае ба дарё

Ало эй сафҳаи дарё,
Сапедй, ҳамчу руйи ёр.
Ба руят дард бинвисам,
Бубар аз ман ба суйи ёр.

Ало эй мавчҳои варшикаста,
Зи ман туфон биёмузед.
Ало эй абрҳои бе сару пой,
Сиришк аз ман барандузед.

Ало эй сафҳаи дарё,
Чу борон бар ту омезад,
Бигу бар ёри ман, ки у,
Ба зулфат гул биёвезад.

Ало дарё, ало эй мавчҳоят,
Ба сони синаҳои бардамида,
Замоне, то ба субҳи соф,
Ба суйи қуллаҳояш ман хазида.

Чу сони мавчҳоят мехазидам,
Миёни бозувони хурд.
Ду дастам дар камарбандаш,
Чу мавчат ғутаҳо мехурд.

Чу мавчат бусабахшй буд,
Ба соҳилҳои лабҳояш.
Ба мавчат маҳ чило дорад,
Танам бар тан ба шабҳояш.

Чилои ғабғабаш ҳар шаб,
Ба руйи бистарам мерехт,
Арақ аз ҳар тори муйи у,
Ба руйи синаам мебехт.

Ало дарё, ало эй сафҳаи зебо,
Ки рангин кардам имшаб сафҳаатро,
Маро бахшо, маро бахшо, маро бахш,
Ки ғамгин кардам имшаб сафҳаатро.

31 октубари соли 2008. Хучанд

Атри хотиротатро магир аз ман

Ба ман чун бусаҳо додй, гирифтй.
Ба ман чун меҳр бахшидй, гирифтй.
Валекин хотиротатро,
Магир аз ман.

Зи ман он бусаҳои зери борони баҳориро гирифта,
Супурдй зери пойизе.
Ҳамоно сабзоғуши сапеду накҳати гулҳои обият,
Зи ман бурдй,
Таҳи барги хазони дигареат чун хизона дафн бинмудй.
Валекин хотироти рузҳое, ки шаҳидаш кардаем ҳар ду,
Магир аз ман.

Шудам обунаи ишқат,
Ки рузе дар тасаввурам набошад,
Ки сатре аз чаридоти хотироти ту нахонам.
Кунун, ки руйи бистар чуз қадамҳои накуи марг,
Дигарро намепоям,
Ва шояд андарин фурсат,
Хонуми маргам ба пушти кулбаам кубад,
Варо ман мунтазирам,
Маро оғуш мегирад якумрй...
Магир аз ман ҳамин як хотиротатро, ки зери хок
Барам барам бо худ.
Кунун, ки кулбаам пур аст аз накҳати оғуши поки ту.
Атри хотиротатро
Магир аз ман.

28-уми октубари хазонаи соли 2008, Хучанд

Аз ваҳшати ман марг мемирад

Намедонам, ки имшаб сар ба болин монда фардо зинда бархезам.
Намедонам, ки фардо боз ҳамчун гул ба рую му-т овезам.

Агар донам, ки руйи шонаҳои ту зи баъди ман саре дигар,
Зи лаззат хам шавад, аз қалб дурди хунбаҳои рашк мерезам.

Агар донам, ки фардо марг оғуши латифашро бароям боз медорад,
Кунун чун зиндаам, дар лобалои синаат бар марг бистезам.

Намемирам, намемирам, ки худ аз ваҳшати ман марг мемирад,
Биё чоно, маро пинҳон намо, дар бистарат, ки бар ту омезам.

Ба руйи бистари ман моҳ чашмашро ҳавасмандона медузад,
Ба чуз ту, чуз нигоҳу синаи гарму лабони ту ба парҳезам.

Хучанд, 24-уми октубари хазонфасли соли 2008.

Туро нодида мемирам

Туро нодида мемирам,
Гулат ночида мемирам.
Садои пои маргу бахту иқболу накуиву бадиву сарду ҳам гармй,
Шунида қисса-қисса, ҳисса-ҳисса,
Валекин, таппиши қалбат,
Ба руйи синаат сар монда аз мастй,
Чунон нашнида мемирам.

Ту дурй аз ману бо ёдҳоят наздикам то як мисоли муйи шабгунат,
Чунон ки андаруни пилки чашмонам,
Ба ту шаҳбистаре танҳо барои ту, барои ту,
Ва он чо руйи дастони латифу домани поки афифи ту,
Намози ишқ мехонам, намози шукр.
Агар ин даҳр ношукриву бемеҳриву бадъаҳдист,
Ба ин ҳам шукр, ки ёдат ба ман монда,
Зи ту болида мемирам.

Намози ишқ мехонам, сарам дар сачдагоҳи ғабғабу ин синаи чун булури ту,
Дуои боқии умрат, агарчанде дигар занчир андар пойи ту баста,
Мани хаста,
Мани нолону бе ту паршикаста,
Зи ғам нолида мемирам.

Ба баҳру шаршари муят,
Шино созад саропо панчаҳои ман,
Билағзад дар ду китфонат,
Адубишкаста бозувони дасту ламсҳои бусаи гармам,
Ба руйи чеҳраат молам,
Нигоҳи нарму чашми пур зи озармам.
Агар вақти видоъи охирини ин даму анфоси ман бошад,
Агар шарт аст, бусидан зи санги асвади поки муқаддас,
Ва андар лобалои ҳарби чону марг
Ман он чо зери нақши пои ту чашмони худ молида мемирам.
Туро нодида мемирам!
Гулат ночида мемирам!

Хушк гашта майсаҳои бусаи мо

Тирамаҳ омад, баҳори гармоғушат хазон аст.
Тирамаҳ омад, хумори гулбаногушат хазон аст.

Хушк гашта майсаҳои бусаи мо дар бусагоҳ
Боди сарди тирамаҳ андар дили мо вазон аст.

Бистари гарми ману болинаки оғуши ман,
Бе ту ҳамчун рахти марге дар фиғон аст.

Дар лабонат кишта будам тухми меҳру покиҳо,
Сабз ногашту валекин суйи бесуйи равон аст.

Шаршари муят бароям буд обу бозиям,
Ҳайф, чоруби беқадри дигар хонадон аст.

Дар балои муйҳоят печиши ман бахт буд,
Бебало ин дам бароям зиндагониҳо гарон аст.

Дар фироқи бе ту будан мурд умри човидон,
Бо ту будан бар дигар ёре насибу човидон аст.

Дар сари гурам ба ашку ҳамраҳи пажмурдагул
Як даме биншин, ки боди хотироти мо вазон аст.

5 октубари 2008, Хучанд. соати 08:43

Бимирам гар, зи баъди мурдани ман

Чй мехоҳй аё яғмогари қалбам?
Надидй ашки марди ошиқи роз
Накардам ман гуноҳе лек чун осй,
Ба пеши по-т зону мезанам боз.

Ту воқеан надидй ашки марде,
Ки у аз дил чаконад қатраи умр.
На аз чашмаш чакон аст оби дида,
Кам андар кам шавад з-у баҳраи умр.

Китобе менависам дар китобе,
Ба васфи чашми обии гуландом.
Ки у аз баҳри ман боре ва боре,
Нарезондаст ашки бесаранчом.

Худоё, муғчаам з-он нури чашмат,
Тачовуз гашт аммо, бехабар ту.
Гуландомам, биёву даст монам,
Ба руйи синаи сузону бозу.

Агар дастат ба руйи синаам шуд,
Бимирам зор андар пеши поят.
Агар суйи биҳиштам раҳнамунам,
Бигирам дасти поки бебаҳоят.

Ки бе ту чаннатам баҳрам чу дузах,
Намедонй? Бидон, бе ту нахоҳам.
Ки тахту бахти бе ту будани ман,
Фиғону нолаву ғам, дарду оҳам.

Чи мехоҳй аё яғмогари қалбам?
Ба пеши по-т зону мезанам боз.
Бимирам гар, зи баъди мурдани ман,
Зи ишқи бебарорам қиссае соз.

Зи баъди мурдани ман нолаҳо кун,
Ба ҳар сангу дарахту ҳам касу хас,
Зи ишқи бебарорам қиссаҳо кун.
Ба сузу бо пушаймонй аз он пас.

Тори муят дар барам

То ҳанузам атри лабҳои тарат.
Дар лабам боқист ҳам душу барат.
Ҳадяи олии ту ин буса буд,
Бар мани зору ҳақиру маҳшарат.

Маҳшаре додам даруни синаат,
Сад қиёмат дар дилам бигзоштй.
Ин қиёмат зинда бодо то абад.
Ними андуҳам ба худ бардоштй.

Рафтиву як тори муят дар барам,
Аз нишони бусаат вомондааст.
Шукр гуям лаҳзае аз чашми ту,
К-у китоби чашми ман бархондааст.

Садои пои навмедй

Бо умеди гул рафтам, хорҳо ба бар додй.
Бусаат умедам буд, буса бар дигар додй

Ба мижгонам бирубам хоки поят,
Бибусам пойи поки бебаҳоят.
Марав аз ман, ки мирад умри ширин,
Ҳама ганчам равон аст аз қафоят.

Магир ганчинаи меҳру вафоям.
Магир аз ман, хатову ҳам сафоям.
Туи ганчинаи нақди дили ман,
Азизи ман, макун з-ин ғам раҳоям.

Дилам бар тори муят баста рафтй.
Ту чоми сабри ман, бишкаста рафтй.
Маро биншондй руйи дасти ғамҳо-т,
Ба қалбам тири меҳрат хаста рафтй.

Ачаб гарм аст оғушу бари ту.
Латиф ас(т) ҳар ду чашми дилбари ту.
Мани бар туву буса-т ташна ин дам,
Бимурдам ташна дар пушти дари ту.

Бодаи гулранг

Биё, аз тангнои фаршу сақфи зиндагонй,
Кушоем осмонро чун калиди навчавонй.

Биё, оғуш бикшоем аз дарди чудой,
Ба оғуши мубаррои бурун аз қайди фонй.

Бидуни оби Хизри то тавонемаш, ки зистан,
Даруни бодаи гулранги ишқи човидонй.

Малоикро кунам дунболагираш то намояд,
Ҳидоят суйи Наққоши чаҳони бечаҳонй.

Кушо болу парат, эй дарди бедарди бедардии ботин,
Бикун оғуш дарду ранчи ишқи осмонй.

Дар мақоле бе маҳол

Зан агар фаҳмад, ки мемирй барош,
Боз худро ғарқ ба нозаш кунад.
Ҳар қадар пинҳон намояд руйи худ,
Боз мехоҳад, ки овозаш кунад.

Зан агар донад, ки пеши по-ш ту,
Бегуноҳе сар ба зонуяш ниҳй.
Дар дилаш хоҳони он, ки дасти ту,
Каф ба руйу гардану муяш ниҳй.

Зан агар фаҳмад, ки мемирй ба у,
Нозу шевояш фалакпечон шавад.
Лек ботинан барои дилбараш,
Ошиқи бечораву нолон шавад.

Зан агар бо кибру истиғнои худ,
Аз ту боло мегирад сад нози хеш.
Чун ба қалбаш бингарй ин тур нест,
Зери поят мегузорад сози хеш.

Зан ба лаб «НЕ», бо дилаш «ҲА» гуфтанист, *
Дарк бинмо, дарк бинмо, дарк кун.
Шарми зан аз беҳаёйфарқ нест,
Шармро ҳам фарқ кун, ҳам тарк кун.

Эй зани сад ишвадори чун малак,
Ман бимирам зери бори нози ту,
Бо зебад нозу истиғнову кибр.
Ман бимирам зери бори сози ту.

* Аз нури чашми шеърам-Фуруғи Фаррухзод бурдаам

Ниёиш

Манзумаи зерро ҳануз дар синфи 11 мехондам, ба ёди дилбари айёми бачагиам бахшида будам. Он замон айёми пахтачинй буду мо толибилмони мактаби миёнаро соли 1993 ба деҳаи Ошобаи ноҳияи Ашт бурда буданд. Ин сатрҳои давраи наврасй дар чуяҳои пахта эчод шуда буданд. Бисёр хостам, ки ин шеърро аз қатори эчодиётам лағв созам, аммо чй кунам, ки чун хуноба аз дилам чакидааст. Бароям азизу муқаддас аст, ҳарчанд содда аст.

Эй носипос, эй носипос.
Дорам ба ту як илтимос.
Ишқам ба зери по макун,
Гар аз Худо дорй ҳарос.

Бо сад карашма як замон.
Бурдй дилам аз чону чон.
Аммо ба ёди дигаре,
Кардй варо бехонумон.

Дар ваъдаҳо хандиданат.
Дуздида руям диданат.
Кардам хаёли ошиқи,
Он гаҳ зи ман шармиданат.

Гуфтам ба дил «эй чони ман,
Ҳам аввалу сомони ман».
Ҳайҳот, ки рафтй зи ман,
Эй махзани армони ман!

Акнун русуми ошиқон,
Аз баҳри молу пул шуда.
Бечора мискин ошиқе,
Пажмурда ҳамчун гул шуда.

Оғуши гарми бедилон,
Пазмони ишқу зери нанг.
К-имруза ишқу ошиқй,
Баҳри пулу фирузасанг.

Октябри соли 1993. нохияи Ашт

Рехтаҳо…

Имруз зи гармии нафасҳо-т шамидам.
Имруз ба паҳлуи биҳишти-т чамидам.
Ҳайҳот гули буса зи лабҳои тари ту,
Афсус начидам, начашидам, ки начидам.
*** **** **** **** ****
Эй чони азиз барои ман, ёр нагаштй.
Ҳамдам бар мани ошики бемор нагаштй.
Як шабам ба барам нахуфтаву субҳгаҳе чун,
Бо бусаи ман, ҳайф, ки бедор нагаштй.
*** **** **** **** ****
Сар ба руйи синаам мону дили ман гуш кун.
Қалъаи шармат шикаста гирявор оғуш кун.
Ташна мирам дар миёни чор дарёи умед,
Фурсате дори ту аммо, аз лаби ман нуш кун.
*** **** **** **** ****
Лаби ту бар лаби дигар, лаби ман бар лаби соғар.
Зи масти гиряму гирям, зи ашкам сад биёбон тар.
Вале кай мерасад додам, ба гуши қалби поки ту,
Ба дарди ишқи ман, чонам, кай охир мекуни бовар?
*** **** **** **** ****
Ҳар кас, ки гузар кард зи даргоҳи дили ман.
Ҳар кас, ки назар кард ба сад оҳи дили ман.
Як ҳарфи тасалло ба мани ошиқи бечора бигуяд,
То чуш занад боз сабақгоҳи дили ман.