Аз ишқат дер кардам, бахш тақсирам,
Зи ту ман дер мондам, бахш тадбирам.
Туву тақдири ту, зи ман чун пештар рафтаст,
Аз ин дам, вой дилгирам, ки бе ту зуд мемирам.
Худоиҳои ту бигзашт, андар муслимиҳоям,
Ба дайри куҳнаи бутвор тозидан.
Кунун, ки пир гаштам, пир гаштй, бин,
Гузашта он замони чилва бозидан.
Даруни мошине дидам, ки руят мистари ғам аст
Зи ғам ҳар байти ман ожанги руят гашт.
Ба руйи дафтари қалбам кашидй буталони кибр,
Кунун ин дафтари руят пур аз ашъори нонанвашт.
Садои ҳалқаи гушат, чу мобайл бусаҳо дорад,
Баногушат, ки ҳокй аз ғами ман ҳаст.
Замоне бусагоҳам буд ин душу бару гушат,
Чунон мегаштй ту низ аз сармастиҳоям маст.
Ачаб, девонавор имшаб даруни шеърҳои хеш,
Бупечидам ба даври зулфи афсунбори шабгунат.
Лабонам дар тавофи ғабғабат гаштанд, афсуне,
Бинушидам аз он лабҳои шаҳдомези гулгунат.
Рақам зад дар дилам ҳотиф, ки ҳаққо рафт аз оғуш,
Замони бусаборони ману ту, эй гулалвон,
Гулоғушам, гулистонам, ту гулборони гулпушам,
Аз ин пас бусагоҳи мо ҳамин ашъори беунвон.
Биё ҳар шаб, ба руйи бистари ашъори ғамолуд,
Ки ин чо аз ду чашми золимони даври мо дур аст.
Ба ҳам печем беминнат, ниҳон аз чашми ин дунё,
Ки руйи бистари шеърам, пур аз шавқу пур аз шур аст.
Биё, бигрез андар ёдҳоят то ба кайвони хаёли ман,
Бубин, дартоз ман ҳам суят медавам, бо шавқ.
Ба зери по хазони фасли пойиз аст пояндоз,
Ба сони барг меуфтам ба руйи синаат бо завқ.
Хазони умри ман мебин, хазони ишқи мо ин нест,
Ба зери по, ки хиси шабнами гулҳои падрудист.
Худоиҳои худро бин бо такрор андар синаи гармам,
Ки дунё, ин замон аз мост, аммо доми нобудист.
Қадам бардор имшаб то ба суйи ёдҳои ман,
Кушода бин ду бозуям барои нармоғушат.
Гузашта гарчй солу моҳи пурдарду пур аз дурй,
Накардам ман фаромушат, фаромушат, фаромушат.
Исфарамарз, 28.08.2008. соати 23:39
Сообщения
