Баъди чандин солҳо

Шояд ин ки баъди чандин солҳо,
Чашми меҳтар руйи шеъри пурғамам.
То ба поси шаб давад бо дарди ман,
Дарди худ дар руйи шеърам бингарад,
Дарди ман чун дарди хешаш бишмарад

Эй азизам, ман набишносам туро,
Чун ба руйи чашми ман хоки лаҳад
Ҳамчу мушти гард боридаст, оҳ,
Баъди чандин солҳои мурданам
Андаруни гур ҳасрат хурданам.

Ман замоне мисли ту ошиқ будам,
Дилбари бераҳм буд фарчоми ман.
Ҳарчй дар дил доштам бо худ рабуд
Он гулобиранг гул-андоми ман
Хурд хуни қалби ман аз чоми ман

Ҳай дареғо сода будам, содае,
Бо мураккабхислатй дилдодае,
Ҳай ачаб «дунёи қач дору марез»,
Андаруни оташу сузон машав
Муғриқи дарёву поёнтар марав

Себи сурхи шохаи умеди ман,
Зери дандони ду кирми бахт монд
Лочарам дар руйи раҳ бе пову даст
Тифли гирёни дилам сарсахт монд
Он касе зорам намуд хушбахт монд

Духтари абр

Теғаи куҳи нигаҳпораи ман,
Тани абрини туро бусазанон.
Ба фарози баданат жарф вуруд,
Мекунад он чй ту хоҳй, ки чунон.

Кашам оғуш сапеди баданат,
Сару ру лаззати боронаки ту.
Ай худо, ларза даромад ба ҳаво,
З-ин тачовузи пур аз меҳри наку.

З-ин булуғи шаби ялдои гунаҳ,
Пайкарам ғарқи савоби ту шавад.
Дасти номардии субҳ отифавор,
Васли мо суйи саҳар тез кашад.

Ба лабат буса занам духтари абр,
Гунаҳи ишқ кунам содиру лек.
Натавонад, ки маро ҳукм кунад,
Қозии ишқ ба ҳангомаи нек.

Ҳазрати Ишқ чабинам бишикофт,
Андар он сабт намуд номи туро.
Бо ту омезаму овезаму ҳайф,
То абад аз ту чудо, аз ту чудо.

Эй ачаб наъразанон бибридам,
Синаи хеш бари синаи ту.
Ғарқи гулранг шавад пираҳанат,
З-ашку хуни ёри деринаи ту.

Ба худо ҳафт фалак пеши барам,
Духтари бикр шавад, медонам.
Ба чуз аз душу барат ғарқи савоб,

Рад кунам, баҳри ту эй чононам