Начво

Дуст дорам чак-чаки борониро,
К-андарон пинҳон намоям ашки худ.
Дуст дорам ин шаби ялдои пок,
Ҳамчунон к-асрори ман пинҳон намуд.

Бо забон гуфтан наметонй, ки ту,
Дуст медорй маро аз чону чон.
Бахш бар ман ин забони шаккарин-т,
То ба чойи ту бигуям он замон.*

Аз нафасҳои бароварди ту ман,
Бар машомам мекашам бо оҳи гарм.
Бар сари китфам сари зулфайни ту,
Мезанад силии буса нарм-нарм.

Ин ки набзи синаам дар синаат,
Зиндае дар ишқ аҳдофй шуда.
Баъд аз ин санги даруни синаам,
Бар малоик ҳачри таввофй шуда.

Мефишонй оташе аз синаат,
Дар намози ишқ руйи бистарам.
Баъди ин аз осмон Чибрили меҳр,
Мезанад буса ба ду чашми тарам.

Дуст дорам чак-чаки борониро,
Бистари мо дар булури абрҳо.
Мешавад пинҳон даруни хоки нарм,
Ашкҳои мо ба фармони Худо.

*Аз ин байти Камолиддин Биной бурдам:
"Забони ёри ман туркиву ман туркй намедонам,
Худоё кош мебудй забонаш дар даҳони ман."

26-ум рузи аввалмоҳи соли 2009-и дайфасл, соати 21:35, Хучанд.