Гуноҳи наку

Гар хатоям шоми некуе ба шавқ,
Чун ғуруби офтобе китфи куҳ.
Менишинам дар сари роҳат ба меҳр,
Интизоре дар тулуъи бо шукуҳ.

Эй хато кардй, ки имшаб бо манй,
Зинда бодо, ин хатои қисматам.
Ин хатои сарнавишту ҳадяааш,
Дар ду дунё обруву исматам.

Дар ҳузури ҳизби инсонии ман,
Бегуноҳй чурми нобахшиданист.
Бар хатои муйи ту печидаам,
Ин дилам андар хатоят монданист.

Гар маро бо иттиҳоми меҳри ман,
Боз чун парванда кардй, офарин
Ин гуноҳи ман, ки аз чону дилам,
Дусттар дорам туро, эй нозанин.

Интизори авф кардан бо нигоҳ,
Интизори лутфи гарди пойи ту.
То нишинад руйи чашмонам чу барф,
То бидонам лаҳзае начвойи ту.

Ман хато з-он мекунам, ки аз малак,
Берун аз руйихати эшон шавам.
Ман хато з-он мекунам, чун ошиқе,
Гоҳ хандон, гоҳ-гаҳ нолон шавам.

Чун шавам нолон бидонам, дарди ишқ,
Чун шавам нолон бидонам, чурми хеш.
Ҳар қадар ғутам ба лойи сарди чурм,
Он қадар, ки соф созам қалби реш.

Аз таҳочуми савоби пурриё,
Ман панаҳ бурдам ба оғушат ба дард.
Дар паноҳи муйҳои мушкинат,
Ман гуноҳи нек кардам ҳамчу мард.

То ту бигрезам зи ғасби ҳар савоб,
Хешро дар хешият андохтам.
Ман зи шаҳри ҳар савоби пурриё,
То тавонистам ба суят тохтам.

Бар ту печидам чунон, ки пургунаҳ,
То напечад бар танам пайки савоб.
Муғриқи сад бусаат, ки з-ин ба баъд,
Некй нокарда биандозам ба об.

5-уми жонюри соли 2009. Хучанд, соати 01:45. Дар дили шаб, ки ангуштҳоям руйи ҳарфтугмаҳои ройона гуноҳи наку содир мекарданд.