Пойи атри муйи ту

Ман ба руйи бистарат гулҳои орзуи худ,
Монда будам, зери болин, ҳини бусобуси мо.
Моҳ диду чашмаки истораҳои бешумор,
Он замон, ки настаранҳо гашта дар побуси мо.

Қалби ту чуз орзуи мондани ман бо ту буд,
Чун надидй орзугулҳои ман дар болинат.
Чашмҳои роздору соғарини обият,
Менадид аз олами ботини ман дар ботинат.

Чашмҳои роздору соғарини обият,
Духта дар чашму лабҳоям ба такрорй буданд.
Дастаи гул зери болинат надиданд, осафо,
Лағжиши тан, лағжиши лаб ҳамчунон корй буданд.

Ман ба ишқи поки ту имон ҳамеорам, дило,
Лек туву васлу оғушу канору буса буд.
Дар лабат бишкуфта гулҳои шароби васли ман,
Дар дили ман аз чудой чилду томи қисса буд.

Рехта бар соғарат арзону бедарду дареғ.
Нуш бодат, ин шароби васли ман, ки имшабат
Руйи абри бистари ту ҳамчу абри навбаҳор,
Руйи гулҳои муҳаббат рехтандй аз табат.

Панчаат дар баҳри қиргуни сиёҳи муйи ман,
Бо талотуми дили ман ошно гаштанд шаб.
Кош ин шаб то абад бошад, на рузу офтоб,
Кош монам бо ту андармони васлу тобу таб.

Чашмҳои роздору соғарини обият,
Бар ману бар сақфи кошинкории хона-т буданд.
Оби чашми моҳу истора ба сақфи осмон,
Хунчакон мерехту ҳамсони паймонат буданд.

Ман ба руйи бистарат гулҳои орзуи худ,
Монда будам, солиён бигзаштаву пажмурда шуд.
То ҳанузам пойи атри муйи ту дар китфи ман,
Роҳ мегардад, ба пояш кафши меҳрам хурда шуд.

3 жонюри соли 2009, Хучанд, соати 12:23