Ҳангомашаб

Ашки ман дар руйи ту, боғбони дардҳо-т,
Чуяи ожангро дар нигоҳам мекашам.

Эй ту Исои манй, чун калисои манй.
Марями оғуши покат, дар паноҳам мекашам.

Имшабам эй нозанин, дар чазои ишқи ту,
Гарданам бар кокулат, дор хоҳам мекашам.

Бо сари мижгони тар, шона бар муят занам,
Рузи ҳашр аз муйи ту, дар гувоҳам мекашам.

Чун фаришти дасти чап, аз гунаҳ дуриву дур,
Бо савоби имшабам, дар гуноҳам мекашам.

Ман зи ду рухсори чурм, аз сари шавқу шурур.
Буса мегирам ба ашк, оҳ, оҳам мекашам.

Пираҳан оғушгир, гулбадан нози туро,
Рашки ман боло аз ин, хун ба роҳам мекашам.

Хучанд, 15 дисембари соли 2008, соати 21:50