Бар дуруғат гиряҳо бинмой

Тирамаҳ рафту хазонрезй,
Ҳамчавори абр мерехт ашк.
Зери поям кулмаки борон,
Бар фарози абр мебур(д) рашк.

Бар дуруғат одате кардам,
Ончуноне дуруғҳо гуфтй.
Содагиям дида ҳар лаҳза,
Гуиё, ки фуруғҳо суфтй.

Ман туро бо дуруғҳои ту,
Меҳрубонона бахшидам.
То туро набидҳамат аз даст,
Аз хатоят чашм пушидам.

То туро набидҳамат аз даст,
Аз хатоят чашм пушидам.
Ҳар хиёнате, ки дидам ман,
Лочарам ҳамчу заҳр нушидам.

То туро набидҳамат аз даст,
Сар ба руйи синаат мондам.
Ман ҳисоби абчади ишқро,
Аз лабони дуруғинат хондам.

Дарди ман ҳамранги пойиз аст,
Бар дуруғи баҳор менозам.
Аз пайи он гул, ки аз ман нест,
Мисли кудак ҳаметозам.

Гирям имшаб мисли боронҳо,
Зери поят кулмакам имшаб.
Мисли хоки ташнаи обе,
Аз лабонат мемакам имшаб.

То туро набидҳамат аз даст,
Хешро аз даст додам ман.
Ман ба дасти дуруғҳои ту,
Хешро бо шаст додам ман.

Тирамаҳ рафту хазонрезй,
Бас шуд акнун, навбати борон,
З-абри чашмам чунон ҳамешорад,
Зери пойи ошиқу ёрон.

То туро набидҳамат аз даст,
Бар дуруғат боварй кардам.
Чун кунун миёни ашку дард,
Баъди ту ман доварй кардам.

Инакам, чун ту пушаймонй,
Аз дуруғи бефуруғи хеш.
Ҳар қадар майлат ба суям аст,
Ончунон дардат физояд беш.

Инакам, додиям маро аз даст.
Руйи кули ашки ман боз ой!
Ҳамчу барги хазони пойизй,
Афту бар худ гиряҳо бинмой.

3 дисембари оғозфасли дай, соли 2008. Хучанд