Мансаби девонагй

Ман агар сардори ишқи мансабам,
Ришва мегирам мудом аз ду лабат.
Аз мақоми ошиқии хештан,
Истифода менамудам ҳар шабат.

Бас ҳаминам мансаби девонагй,
Аз фироқу дардҳои вопасин.
Бас ҳаминам дар хаёли хоми хеш,
Буса аз лабҳо-т мегирам ҳазин.

Бигзорам, дастгирам мекунанд,
Ҳини ин пораситониҳои ман.
Бигзорам, Қозии ишқу вафо,
Ҳукми қатлам медиҳад, дар анчуман.

Ришва андар мансаби ман буса буд,
Мансаби боҳашмати девонагй.
Бо тамоми моддаву кодексҳо,
Ҳукм кун дар қалб ҳабси хонагй.

То абад дар қалби ту маҳбусиям,
Ин нишони мансабам бошад, бидон!
Ришваам деҳ аз лабони нозукат,
Дар ду чашмам хира шав, эй чони чон!

05 дисембари соли 2008. соати 22:31, Хучанд.