Ашки Иблис

Илҳом аз Артур Рембу, шоири Фаронса:

Дар бодаи сарди соғари хеш
Дидам, ки биҳишт рақс мекард.
Дар ҳошияааш ҳазор духтар,
Дидам, ки чу шишт, рақс мекард.

Дидам, ки дарахт панчаи хеш,
Бар суйи само кушода медошт.
Аз баҳри ману ғами дили ман,
Талбандаи чому бода медошт.

Дидам дами марг офтобам,
Шармандаи моҳу осмон шуд.
Дар лаҳзаи умри вопасинаш,
Бар дарди дилам, ки нигарон шуд.

Дидам ба сари зулфи нигорам,
Тақдири маро чу гул даровехт.
Бар соғари умри саркаши ман,
Пайваста зи ашки ман даромехт.

Бар соғари бечораи Иблис
Чуз ашк надорам, ки бирезам.
Ӯ васваса омаду валекин,
Бигрист, ба ҳоли ногурезам.

Иблис ба пеши поям имшаб,
Сад сачда намуду зор бигрист.
Аз соғари чашми бефуруғам,
Сад буса заду ба ёр бигрист.

Гуфт, ар ки бидонистамат он руз,
Милод ҳамешавй ту ошиқ
Пеши падарат ду сачда карда
Дар пеши Худо шудам мувофиқ.

Имшаб ману Иблис ба гиря,
Чашмони Худо ба руз бурдем.
Хуршеду ману баҳои Иблис,
Ҳар як ба ғами хеш бимурдем.

Хучанд, 27 мой, соли 2009