Мазори умри ман андар нигоҳат

Маро ҳар лаҳза, ки ғамгин бигаштй,
Бихон бар суйи худ, бо қалби сардат
Натонам гар бихандам ҳамраҳи ту,
Бигирям бо ту дар ғамҳову дардат.

Агар хондиву норафтам ба суят,
Биё худ пеши ман, бо ҳам бимонем.
Сари қабри чавониҳову ишқам.
Чаноза, ҳамраҳи фотиҳа хонем.

Бимонам бо ту андар руйи бистар,
Ки то руйи ғаму дардат набинам.
Бимонам ру ба руйи синаи ту,
Ки то хори ғамат аз дил бичинам.

Биёвезам ба гушат ҳарфи гармам,
Бирезам ман шаробамро ба чомат.
Баногушат нафасҳоям чу боде,
Навозиш мекунад, ҳамчун каломат.

Биёбам аз лабонат ваҳйи ишқам,
Биёбам рутбаи пайғамбариро.
Зи оғуши сапеди гарму покат,
Биёбам миръати искандариро.

Ба руйи синаат руям бимонам,
Ки то дард аз дили ман руй тобад.
Маҳ аз руят бинушад шири покй
Касе ожанг аз руят наёбад.

Чавониро, ки алъон дафн кардам,
Даруни пилки чашмони сиёҳат.
Азизастй бароям, з-он ки эй чон,
Мазори умри ман андар нигоҳат.

Маро ҳар лаҳза, ки ғамгин бигаштй,
Биёб аз кунчаки чашмони шаҳло-т,
Ва он гаҳ бо мани шуридадил кун,
Музаяйн ториву андуҳи шабҳо-т.

Шабҳангоми баҳори тавбашикани Хучанди зебо. 12 морси соли 2009. соати 23:48