Дуруд

«Саломе, ки маро ба нур пайвастй»
Ва з-он пас шишаи қалбам
Ба санги бевафогй-т бишкастй
Эй шонаҳои гармат замоне,
Миёни бозувонам паноҳ мебурданд,
Аз тамоми ғуссаи дунё.
Аз тамоми қиссаи руъё.
Боз аз хотиротам дуруд мегуям.
Дуруд эй шабоне, ки ману ту шаҳидаш кардем.
Ёдаш ба хайр.
Дуруде, ки ду чашмамро бар ду руд пайвастй.

Мешамидам атри муҳоят
Чун биҳишти нақд дар дастам.
Шаб омухт ранги сиёҳй аз зулфат,
Печидаги рузгор низ печ-печи кокулонат,
Моҳ низ дар ҳусн аз руят сабақ омухт.
Дуруд ин ҳусну чамоли бебаркаш.
Дуруд ба Оне, ки ба ту ин ҳусн бераҳмона бахшид.
Кунун, аммо…
Дуруде, ки ду чашмамро бар ду руд пайвастй.

Дуруд ба Оне, ки бераҳмона заҳри ишқи ту дода ба комам,
Сиккаи девонагият зада бар номам.
Ба чойи шаҳд рехта заҳр бар чомам.
Дуруд он шаби ҳамоғушиҳо.
Дуруд он шаби соғар ба соғар, лаб ба лаб.
Дуруд он шабе, ки қолаби худро,
Рехтам андаруни қоби меҳрогин.
Дуруде, ки ду чашмамро бар ду руд пайвастй.

10.08.2008. Хучанд. соати 05:48