Бихишт бо туст, накуст

Аз хиёбони дилам гузар мекардй,
Истчароғи сурхи дилам нодидй.
Нозирраҳи қалби ман зад уштак,
Мошинсавор, садои дилам нашанидй.

Ин кудаки лолои дилам дар раҳ,
Дар зери чархи орзуи ту монд.
Бар чойи ҳарфҳои бусаи лабат,
Ҳасратнома зи сақфи лаҳад мехонд.

Афтидаам чу ашк дар зери пойат,
Мижгонаки тақдир ба ҳам чун омад,
Бардор ба руйи кафу в-он гаҳ бин,
Аз дил ба чашм нишони хун омад.

Гар хилқати ман зи Худо ин бошад,
Танҳо ғами ту хурдану бе ту мурдан.
Андар талоши рузгор ризоям ман,
Ин дард ба зери хоки сардам бурдан.

Бифристодаам паёмаки тилфунй,
Дар нимашабй зи бехобиву дард.
Хомуш тилфуни туву то субҳ,
Бедор ману сабурии ин дили мард.

Ин дил агар номард будй зи азал,
Дар худ намегузошт, дарди покат,
Ин лаб агар вафо намедошт, он гоҳ,
Буса намезадам ба нақши хокат

Ин чашм агар ғуруру худбинй буд,
Ман сояи ту зи маҳтоб намепурсидам,
Аз тахти каёнии ғурури мардй,
Поён шуда, пойи ту намебусидам.

Ин даст агар шохаи кавире буд,
Андар камарат камарбанд намешуд.
Ин шеъри ман агар фарти ҳақорат буд,
Бар ошиқон «Китоби савганд» намешуд.

Ин сина агар санги дуруғе буд,
Дар лобалои синаат намемондам.
Шабҳо ба чойи дарси муаллими физик,
Байтҳои абруйи ту намехондам.

Ин тан агар ниҳоли бесамар будй,
Аз нахли муҳаббатат пайванд намедодам.
Бо он ҳама ноаҳливу беаҳдй-т,
Аз сарнавишти талхам шодам.

Сад шукр, ки дарди ту андар дил,
Маскан гирифтааст, чу мурғи ваҳшй.
Тарсам, ки зи ман рамидаву рузе,
Гардад ҳавоиву ҳамахоҳу фаҳшй.

Ин дам, ки бо туам имшаби бедорй
Бемарг бимирамат ба пеши пойат
Гар рузи ҳашр бе ту ба чаннат бошам,
Ман рад кунаму шавам ба даъвоят.

Аз муаллиф:
Уштакро ба чойи ҳуштак ба кор бурдам, аз хонанда пузиш мехоҳам.

Хучанд, пойизфасли соли 2008 24-уми септомбир. соати 20:48